Opis: Yuriko san no ehon: Reżyseria: Tsuyoshi Yanagawa. Z Hiroko Yakushimaru, Teruyuki Kagawą, Tetsuyą Chibą i Clarą Kallenius. Onodera Yuriko wyrusza do Szwecji, gdzie jej mąż, generał dywizji Onodera Makoto, podczas II wojny światowej stacjonował jako dyplomata wojskowy w Sztokholmie. Nazywany „bogiem inteligencji” Makoto jest oficerem wywiadu rosyjskiej służby Sztabu Generalnego Armii Japońskiej. Biegle władający językiem rosyjskim i niemieckim oraz cieszący się zaufaniem szpiegów wielu krajów ze względu na swoją uczciwość, jego biuro ostatecznie stało się najważniejszym stanowiskiem japońskiego wywiadu w Europie. Yuriko od chwili przybycia do Sztokholmu pomaga mężowi w działalności wywiadowczej. Szyfruje ściśle tajne informacje uzyskane przez Makoto i codziennie wysyła je zaszyfrowanymi telegramami do Kwatery Głównej Sztabu Generalnego w Japonii. Mąż i żona wspólnie podjęli się tej pracy wywiadowczej, aby zachować poufność. Kiedy wychodzą, są zawsze obserwowani, a życie ich dzieci jest narażone na niebezpieczeństwo. Stawiają czoła niekończącemu się niepokojowi i napięciu. Yuriko jako matka tłumi swoje złamane serce i wysyła telegramy. Pewnego dnia Makoto dowiaduje się o tajnym porozumieniu zawartym między aliantami na konferencji w Jałcie. Chodzi o decyzję Związku Radzieckiego o przystąpieniu do wojny z Japonią – tajna informacja, która zadecyduje o klęsce Japonii. Próbując powstrzymać wojnę, Yuriko wysyła telegram, wierząc, że jej kraj z pewnością będzie działać na rzecz pokoju, jeśli otrzyma tę informację. Jednak informacje pary nie zostają wykorzystane, bomby atomowe zostają zrzucone, a Japonia zostaje pokonana. Po wojnie Yuriko tłumaczy literaturę dla dzieci, na przykład serię Muminków, podczas gdy Makoto milczy, jeśli chodzi o to, co wydarzyło się podczas wojny, i spędza dni z rozczarowaniem. Mając nadzieję na odzyskanie dumy, Yuriko opowiada o ponownym zmierzeniu się z przeszłością. Makoto postanawia poszukać miejsca przechowywania zaginionych telegramów.